- inermus
- ĭn-ermis, e, and in-ermus, a, um (v. Neue, Formenl. 2, p. 88), adj. [2. in-arma], unarmed, without weapons, defenceless.I.Form inermis.A.Lit.:2.
si spoliatum, inermem recepisset Antonium,
Cic. Fam. 12, 10, 3:inermibus vim facere (opp. arma. tis),
id. Caecin. 22, 63; cf. ib. 12; 61, 60 sq.:milites,
Caes. B. G. 3, 29: manus peditum inermium, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 3:praedas ex agro inermi ac nudo praesidiis agens,
Liv. 29, 4, 7; cf. Plin. 5, 9, 10, § 51:frater tendebat inermes infelix palmas,
Verg. A. 10, 595; 11, 414; 674:inermia frustra bracchia tendens,
Ov. M. 5, 175.—Transf.:B.legati,
without an army, Tac. H. 2, 81; cf. id. ib. 1, 11;3, 5: gingiva,
toothless, Juv. 10, 200:virus,
weak, Prud. Cath. 3, 154.—Trop.:II.carmen,
i. e. that wounds no one, harmless, Ov. Ib. 2; cf. Prop. 4, 6, 32:in altera philosophiae parte inermis ac nudus est,
unprepared, not well versed, Cic. Fin. 1, 7, 22:omnia tractanda putabat inermi justitia,
Juv. 4, 80.—Form inermus:cum paucis inermis (al. inermibus),
Cic. Fam. 11, 12, 1: magna multitudo sed inermorum, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:ab inermis pedibus,
Sall. J. 107, 1 (in other passages of Sall. the read. is dub.; cf. Kritz, J. 113, 6;Fabri,
ib. 94, 2 ).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.